Il Mio Viaggio in Italia (1999)

Is deze film op dvd verkrijgbaar, weet iemand dat ? Het zal een heel gedoe zijn met de rechten, neem ik aan. Maar wel iets om onmiddellijk aan te schaffen.

Wordt vertoond op het FBTS festival.

..en dat is?

Film By The Sea

Film By The Sea - filmbythesea.nl

en vergeet vooral ook niet dat ook Scheveningen meedoet (Pathë)

Nu bij Amazon.com verkrijgbaar.

Schitterende documentaire van filmliefhebber Scorsese over de Italiaanse cinema en filmklassiekers.

Op uiterst boeiende en gepassioneerde wijze neemt Scorsese, misschien wel de grootste filmliefhebber en criticus onder de hedendaagse regisseurs, ons mee naar het historische Italiaanse filmlandschap.

Vol prachtige persoonlijke verhalen over zijn afkomst en zijn familie (een van de facetten die deze documentaire voor mij veel boeiender en interessanter maakt dan Scorsese's documentaire over de Amerikaanse filmgeschiedenis, A Personal Journey with Martin Scorsese Through American Movies), en vol persoonlijke herinneringen aan deze films, verteld Scorsese over de voor hem belangrijkste klassiekers van Rossellini, De Sica, Visconti, Antonioni en Fellini.

De films die aan bod komen zijn allen de moeite waard voor de rasliefhebber, en zeker iemand ik die van klassiekers wel geniet kan met deze documentaire zich vier uur verdrinken in Scorsese's versie van de Italiaanse filmhistorie, waar het vooral de jaren '40-'60 betreft althans.

Vier uur lang boeit deze documentaire, veel meer dan dat werk over de Amerikaanse filmgeschiedenis, waar ik de hoofdstukken over bijvoorbeeld de stille cinema en de western gewoon minder interessant vond (simpelweg omdat ik geen liefhebber ben van die genres). Scorsese's verteld prachtig, geanimeerd en vol liefde voor de regisseurs en de films, en hun plaats in de filmgeschiedenis. Hij weet als geen ander het belang en het plezier over te brengen op de kijker.

Minpunt aan deze documentaire is het ontbreken van regisseurs als Bertolucci en Pasolini (vooral dit laatste vond ik vreemd), die toch ook voor mijlpalen hebben gezorgd. Zeker Pasolini's vroege neo-realistische films als Accattone en Mamma Roma hadden hier wel thuisgehoord en besproken mogen worden, maar misschien vind ik dat slechts omdat die laatste film een van de voor mij beste Italiaanse filmklassiekers ooit is. Verder ontbreken jammer genoeg de net iets minder bekende maar toch nog alleszins grote goden als Ermanno Olmi en Francesco Rosi, om maar eens twee subtoppers uit de Italiaanse filmhistorie te noemen.

Daar tegenover staat echter de aandacht voor de films van de iets minder bekende regisseurs Pastrone (Cabiria (1914), dat een erg belangrijke en grote invloed had op D.W. Grifftith's filmklassiekers), Camerini en Blasetti.

Scorsese is er in geslaagd mij te laten inzien waarom ik zo van de Italiaanse films hou, en heeft mij een hernieuwde interesse laten geven voor de films van Visconti en Antonioni (wiens films ik bij een eerste kijkbeurt veel minder interessant vond dan die van Fellini, De Sica, Bertolucci en Pasolini). Films als Antonioni's L'Avventura (een saaie en intrigerende, onderhuidse ervaring tegelijkertijd) en Visconti's Senso (die ik ooit heb afgezet zelfs, vanwege het ontzettend trage en statische aan deze film) zal ik zeker nog eens willen (her)zien, mede dankzij Scorsese.

Al met al is Il Mio Viaggio in Italia een uiterst mooie en intrigerende documentaire, niet te missen voor liefhebbers van filmklassiekers (in het bijzonder de neo-realistische dus). Ik voelde me verbonden met Scorsese, met zijn persoonlijke herinneringen aan de stuk voor stuk bijzondere films, en dat is een groot compliment denk ik.

Wie van film, zijn geschiedenis en zijn belang houdt en van Italiaanse klassiekers in het bijzonder, dient deze documentaire niet te missen!

Naar mijn idee is de Italiaanse cinema de beste die er is. (gevolgd door respectievelijk Franse en de Amerikaanse cinema) Michelangelo Antonioni is de beste Italiaanse cineast ooit. En L’Eclisse is mijn lievelings Antonioni.

Erg fijne documentaire om een heerlijke avond in te verdrinken en vervolgens stevige zin krijgen om nog veel meer Italiaanse films te gaan bekijken. Italie is ook mijn favoriete filmland (al vind ik soms ook dat Japan dat is, maar dat moet je me maar vergeven).

4.0*

Vergeven? Ben het juist absoluut met je eens.

Ik bedoel meer voor het geval dat ik volgende week bij een film schrijf dat Japan mijn favoriete filmland is.

Ik weet helemaal wat je bedoelt en denk er ook hetzelfde over. Geweldige filmlanden.

Inmiddels is VS mijn favoriete filmland.

is deze hier in België of Nederland op dvd beschikbaar???

heb ooit op school deze docu op VHS gezien en is me sindsdien bijgebleven...

Helaas enkel te krijgen op een Amerikaanse regio 1 DVD.

bedankt voor de info

Fantastisch! Ik weet nog wel dat ik een paar jaar geleden in een avontuurlijke bui een Luchino Visconti DVD-boxje kocht, en dat was mijn eerste aanraking met het neo-realisme. Ik was verliefd, en al snel volgde alle andere grote meneren. Ik vond het prachtig, en ik kon er geen genoeg van krijgen. Ik was dus ook harstikke blij dat ik deze DVD gevonden had. Want net als A Personal Journey een fantastische reis door de Amerikaanse film was, is dit er een door de geschiedenis van de Italiaanse film, en dan voornamelijk gericht op het neo-realisme. Het was weer een ware eer om door Marty door al die bekende en soms onbekende fragmenten begeleid te worden.

Jammer dat Scorsese een nogal correcte selectie maakt. Zo heeft hij meerdere malen gezegd een grote fan te zijn van Mario Bava (wiens invloed hij op zijn eigen werk ook erkend heeft), maar behandeld hij niet 1 film van hem. De Italiaanse film is veel meer dan wat Scorsese hier laat zien.

Scorsese mikt hier alleen op de klassieke filmmakers en niet op de genre-cinema. Maar dat is verder toch geen nadeel?

Ik vind dat wat te beperkt. Vind zijn Amerikaanse versie avontuurlijker.

Komt op 26 mei uit op dvd in Nederland

De docu was afgelopen weekend op BBC2, erg boeiend, al heb ik nog lang niet alles kunnen zien.

Mag dan inderdaad wat beperkt zijn (waar zijn de genrefilms?) hij zit toch bomvol met passie, mooie titels en schitterende verhalen.

Éen van de grootste filmmakers van deze tijd, Martin Scrosese, verklaart zijn liefde aan de Italiaanse grootmeesters en doet dat werkelijk adembenemend mooi. In deze vier uur durende zwart/wit documentaire over de Italiaanse zwart/wit film laat Scorsese zien waar hij zijn inspiratie vandaan haalt. Hij toont ons het ene na het andere prachtige fragment uit wereldberoemde Italiaanse klassiekers en bijna vergeten pareltjes en vertelt uitgebreid wat hem zo raakt of wat de films van Fellini, Rossellini, Visconti en De Sica zo bijzonder maakt. Enige affiniteit met de Italiaanse film en filmgeschiedenis is een absoluut vereiste maar als die interesse er is, dan mag je als filmliefhebber dit fantastische college van Scorsese absoluut niet missen.

dikke 4 sterren

Degelijke documentaire over de geschiedenis van de Italiaanse film maar heeft hij niet wat teveel prijs over de films die besproken worden? Kon misschien wat meer gebruik maken van fotomateriaal of stills uit de desbetreffende film. Niettemin een sterke docu die mij toch enkele pareltjes heeft laten zien waar ik dus naar op zoek ga.

Erg fijne documentaire met een leuke boodschap van Scorsese op het einde. Vond het wel een beetje spijtig dat hij iets te veel over Rossellini en iets te weinig over Antonioni en vooral Fellini bezig was. Films als Le Amiche, Il Grido, La Notte, Il Bidone en Le Notti di Cabiria had ik echt wel graag in deze documentaire gezien. Buiten die enkele ontbrekingen is de documentaire toch nog altijd erg boeiend en vlogen de 4 uur voorbij.

Anderhalf uur Rosselini, iets meer dan twee uur aan De Sica, Visconti, Fellini en Antonioni en vervolgens besteedt Scorsese nog twintig à dertig minuten aan een vijftal films van andere regisseurs. En hoewel ik moet bekennen dat ik niet veel Italiaanse films gezien heb, is Scorseses keuze nogal karig en beperkt. Dat hij zich beperkt tot dergelijke klassieke werken, vooruit, maar buiten deze vijf grootmeesters is er toch zoveel meer te vertellen over dit onderwerp? Ik noem een Riso Amaro of een Salvatore Giuliano.

Verder deel ik Wouters commentaar wel, al kan ik - zoals gezegd - wel leven met de keuze dat Scorsese niet voor genrefilms kiest. Hij had dan echter wel wat meer verschillende regisseurs aan de kaak mogen stellen. Om die reden is Scorseses film over de Amerikaanse filmgeschiedenis geslaagder. De film over Franciscus kende ik overigens nog niet en lijkt me wel fantastisch.

Beviel me iets minder dan A Personal Journey with Martin Scorsese through American Movies (1995)

Deze is wat langdraderig, al kan dat ook komen doordat de Italiaanse cinema me over het algemeen iets minder ligt dan de Amerikaanse film. Toch zitten er zeker enkele films tussen die ik ook zeer waardeer (Umberto D. bijvoorbeeld) en hij heeft me nieuwsgierig gemaakt naar films die ik nog niet ken.

Scorsese kan prachtig vertellen en de scènes zijn goed gekozen. Deze worden mooi gereflecteerd met verhalen over Scorsese's jeugd en zijn Italiaanse achtergrond.

Het was mij al met al net iets te veel van het goede, waardoor ik 'slechts' op 3 sterren uit kom.

Dit schreef ik bijna op de kop af 11 jaar geleden bij A Personal Journey with Martin Scorsese through American Movies (1995):

"Binnenkort in ieder geval "Il mio viaggio in Italia" kijken

Het heeft dus wat langer geduurd, maar heel fijn deze documentaire van de cinefiele regisseur over de Italiaanse cinema. Scorsese is duidelijk wat hij ermee beoogt: mensen (vooral jongeren) enthousiasmeren voor, in dit geval Italiaanse, klassiekers. Zijn keus is wellicht wat conservatief in de zin dat hij alleen de grootste namen behandelt, maar hij spreekt vanuit zijn persoonlijke ervaring over film en zo gek is het ook niet als je de geschiedenis van de cinema van een land in een paar uur moet vertellen dat de grote namen aan bod komen. Ik zou oprecht verbaasd zijn geweest als hij op de proppen was gekomen met Bava of Argento, had eerder gerekend op Pasolini en Rosi.

Scorsese geeft wel heel veel weg, en het is daarom af te raden deze docu te kijken als je de meeste films die hij bespreekt nog niet hebt gezien- dat is een beetje paradoxaal want hij wil dus juist mensen die niet bekend zijn met Italiaanse klassiekers ertoe bewegen die te gaan zien. Met name Europa '51, Stromboli, I Vitteloni, Senso en Voyage in Italy worden bijna volledig uit de doeken gedaan, dat had wel wat minder gemogen. Maar verder een boeiend en persoonlijk verhaal, en wat is Italië toch een rijk filmland als je na afloop even de films nagaat die nog niet eens genoemd zijn. Kreeg tijdens het kijken veel zin om films als l'Avventura, La Dolce Vita en 8 1/2 weer te kijken, en ook films waar ik niet zo enthousiast over was zoals Paisa toch weer eens een kans te gunnen.

Ik ben het wel met Wouter eens. Het zijn met name 5 filmmakers die heel veel aandacht krijgen en die liggen nogal voor de hand. Meeste dus ook al gezien, maar het is wel een feest der herkenning. Ook mooi zijn simpele maar doeltreffende uitleg. Paisan nog niet gezien en die gaat heel hoog op de lijst.